Boże Narodzenie spędziliśmy w Olszanicy. Niespodziewanie koty okazały się dobrze wychowane. Wchodzą na stół i obwąchują talerze, co oczywiście nie podoba się mojej mamie, ale w odróżnieniu od Ogryzka nie ściągają z nich jedzenia i bez obaw można by je zamknąć w spiżarni pełnej szynek. Najprawdopodobniej Ginger i Fred nie wiedzą, że kiełbasa z zasady jest jadalna - interesuje je wyłącznie jako nowy zapach.
Podczas świąt moja rodzina większą uwagę przykładała do tego, by do spiżarni nie dostała się Flora. To pies siostry ze zdagnozowaną kilka miesięcy temu chorobą Cushinga. Przez nadmierną produkcję kortyzolu czuje ciągły głód. Do tego ma spowolniony metabolizm, więc wygląda jak rozszczekana wielkooka baryłeczka na krzywych nóżkach. Zgodnie z zaleceniami weterynarza Gosia stara się pilnować jej diety i ograniczać posiłki. Flora jest za to gotowa zjeść wszystko, co wygląda na w miarę jadalne, np. zużyte chusteczki do nosa albo skorupki po jajkach. Kiedy po drodze z Kobyłki Grzegorki zrobiły sobie przerwę w makdonaldzie, wyniuchała gdzieś gumę do żucia, dyskretnie odkleiła i bez oporów przystąpiła do konsumpcji. Na spacerach w Olszanicy pochłaniało ją głównie przeglądanie zawartości kompostownika sąsiadów. Jednym słowem dramat.
Obecność moich kotów i psa Grzegorków miała determinujący wpływ na dobór oraz rozmieszczenie ozdób na choince. Zastosowaliśmy tanie bombki, pierniki, suszone plastry pomarańczy oraz cukierki. Bombki przeważały w niższych partiach, pierniki i cukierki powiesiliśmy wyżej, poza - jak się wydawało - zasięgiem Flory. Nie spodziewaliśmy się jednak, że pies nawiąże komitywę z kotami. Pierwszego dnia świąt Ginger lub Fred wspięły się na krzesło, nieopatrznie pozostawione obok choinki. Zanim zareagowaliśmy, strąciły z gałązki piernik, który Flora natychmast pochwyciła w pysk i zjadła.
Normalna gangsterka. Mimo tego incydentu, moja rodzina uważa, że mam całkiem dobrze wychowane koty.
